پر خاش کردن (توهین کردن )به باورهای مردم

پر خاش کردن (توهین کردن )به باورهای مردم

هنگامی که نوشته ها ئی در باره ی محمد و علی تازی (عرب) نوشته می شود و دست های آلوده به خون و چرکین این تازیان ی بی مهر نشان داده می شود دشمنان ی آگاه و مردم نا آگاه بانگ بر می آورند آی چرا شما به باورهای مردم پرخاش (توهین) می کنید ؟. ما از تازی پرستان ی آگاه چشم داشت (انتظار) نداریم که وا اسلاما سر ندهند اینان 1400 سال با این جنگ افزار (اسلحه ) با خون ی دگر اندیشان نان خود را پختند بدست آورده اند و می آورند . سخنان ما بیشتر با مردمان ی گول خورده ائی ست که باورهایشان از پدر به پسر بوده است و هیچگاه این باور تازی با خرد و پژوهش از سوی ایرانیان پذیرفته نشده است و از همین روی ست که دستگاه ی اهریمنی آخوند ها مرگ خود را در آگاهی و بیداری توده ها می دانند و بدین انگیزه آخوند ها و دستگاه ی اهریمنی شان هیچگاه دوستدار و خواستار از دست دادن ی پایگاه ی مغز شوئی خود نخواهند بود و از همین روی ست که این دستگاه ی اهریمنی چنگال ی خود را از آغاز زایش( تولد) ما تا مرگ ما و پس از آن هم به گستره ی ایران زمین گسترده است .آخوند ها و دستگاه ی اهریمنی شان مگسانی بیش نیستند و اسلام گنداب آخوندها می باشد برای خشکاندن این گنداب 1400 ساله بایستی جنگ افزار (اسلحه ی) آخوندها را که با آن مردم ما را مغزشوئی کردند و می کنند از دست شان گرفت آنگاه مردم ما دیگر به سخنان بیخردان گوش فرا نخواهند داد و خودشان به خرد خود روی می آورند . مردم ما برای یکبار هم که شده هیچگونه پاسخی به نوشته های خرده گیران (منتقدین) نداده اند و سر خود را در نوشته های تازی پرستانی بی آزرمی به نام مرتضی مطهری فرزان آخوندها و دیگر تازی پرستان (عرب پرستان) فرو کرده اند بدون اینکه نگاهی کوتاه به کشتار مردم ایران بدست علی حسن و حسین تازی (عرب ) کرده باشند . ایرانی بایستی از خود بپرسد که چرا عمر بدست یک میهن پرست ایرانی بنام پیروز ایرانی یا (ابولولو) و یا علی بدست انسان دیگر ایرانی بنام پور لگام مردانی (ابن ملجم مرادی ) کشته شده اند ؟ ایرانی بایستی بداند که به زنان و دختران ایرانی بدست سپاهیان مسلمان تازی (عرب )به رهبری عمر علی حسن حسین دست درازی( تجاوز) برابر تازی نامه ی تازیان (قرآن عربها) سوره ی نسا آیه ی 24 شده است. از آنجائیکه تازی پرستان پاسخی درست به تبهکاری های برادران ی مسلمانشان درایران 1400 سال پیش را ندارند زبان گلا یه ی آنان تنها تازی پرستان و نادانان را به دلسوزی وهمدردی فرا می خواند. ایرانی بایستی از خود بپرسد که چرا ایرانیان نام زشت تازیان را بایستی به همراه داشته باشند و یک تازی (عرب )مسلمان یافت نمی شود که نام پارسی داشته باشد

چم( معنای) نام های تازی( عربی

غلام عباس بهره بری جنسی بردن وکردن بچه بازی کردن نوکر عباس عرب عذرا سوراخ نشده بتول تشنه ی همخوابگی با مرد خدیجه شتری که بچه ی خود را از دست داده

غلام علی بهره بری جنسی کردن یا به زبان ایرانیان نوکر علی عرب

کلب علی سگ علی

فاطمه بچه ی شتر ماده از شیر گرفته شده

آیا سخن گفتن از چنین راستیها و درستیها به چم (معنی) پرخاش( توهین) کردن به باورهای نادرست توده ها می باشد ؟ شما از کدام باور سخن می گوئید ؟ سوزاندن نوشته های پارسی و نابود سازی نسک خانه ها( کتاب خانه ها) تازیانه زدن و خورد کردن ارزش پویش گویش و منش انسانی انسان پیش چشمان هزاران انسان سنگسار کردن مردان و زنان ایرانی به فرمان ی آئین اهریمنی اسلام تازیان بریدن دست ها و پا ها وارونه ی یکدیگر دست درازی کردن به زنان ی شوهر دار و بی شوهر مردم کودک آزاری و دست درازی (تجاوز) جنسی به دختران نه 9 ساله برده کردن و برده بردن ایرانی ها فروختن دختران و زنان ایرانی در بازارهای برده فروشی به دست و فرمان تازیان مسلمان 600 سال دارائی مردم ایران را چپاول کردن پاره پاره کردن فرش 60 در 60 کسری یا بهارستان به فرمان ی دژخیم دژخیمان علی پسر ابوطالب و پخش کردن پاره پاره ی فرش کسری بین برادران مسلمان تازشگر تازی شما باژ (مالیات )گرفتن ازمردم ایران زمین پس از پذیرفتن آئین خون آشام اسلام تازی زیر سرنیزه ی تازیان ی خون خوار مسلمان سربریدن مردان ی ایرانی بسان گوسپند و گرمابه ی خون براه انداختن در ایران زمین و هزاران هزار تبهکاری دیگر ... اگر سخن گفتن از اینها را شما پرخاش گری( توهین) به باورهای مردم می دانید پس من با دلیری و گستاخی بایستی با بانگ بلند بگویم که من به اینگونه باورها هرگز و هیچگاه پاس (احترام) نمی گذارم و نخواهم گذاشت اسلام یک آئین ی بیگانه میهن ستیز نژادپرست خشن تازشگر خرد ستیز زن ستیز دگر اندیش ستیز واپسگرا خون ریز و بی مهر می باشد .آیا نپذیرفتن اینگونه ارزش ها ناسپاسی (بی احترامی )به باورهای نا درست توده هاست ؟ هرگز ... هرگز به گفته ی حافظ بزرگ

خون میچکدز ناله ی بلبل دراین چمن
فریاد از تو گل که به هر خار خو کنی